Fotografie vind ik heel belangrijk. Omdat fotografie op diverse manieren ingezet kan worden, wil ik het hier hebben over de
Magnum Photos. Toen ik 16 was ging ik voor het eerst naar een tentoonstelling van Magnum in het Stedelijk Museum, het was tevens de viering van 60 jaar
Magnum Photography. Eerst had ik mijn twijfels bij "foto's" in een museum. Ik denk dat ze daarom ook zo hard binnen kwamen. Nu weet ik dat het (vaak) bij Magnum over actualiteiten gaat en de foto's zijn altijd gekoppeld aan een verhaal. Destijds was ik er perplex over, deze foto's die vertelde wat er in de afgelopen 60 jaar allemaal was gebeurd in de wereld. Het was ontzettend indrukwekkend. Mijn vader werkt bij de Volkskrant bij de foto redactie, hij heeft die baan sinds een paar jaar, maar hij heeft altijd een passie gehad voor fotografie. Hij stuurt hij mij regelmatig foto's en boeken als, 'een jaar in foto's' op. Met veel beroering kijk ik ernaar. Op een foto is het echt, en zeker op nieuws foto's waarin niks in scène is gezet. Het is een moment opname van een grotere context. De foto's van akelige situaties blijven bij mij altijd langer hangen dan 'mooie plaatjes'. Voor mij heeft het te maken met de waarheid vertellen, eerlijk zijn. Wat er speelt, al het nare waar je liever niet aan denkt of naar kijkt. Dat je bewust bent van ellende en geluk ervaart omdat het (eigenlijk) zo ver van je bed verwijderd is.
Hier drie foto's van Christopher Anderson, aangesloten bij Magnum.
Hier een aantal foto's van Micha Bar-Am, ook aangesloten bij Magnum.
Wat ook een prachtig voorbeeld is van fotografie met een verhalende context zijn de foto's van Claire Martin. Ook zij is aangesloten bij Magnum. Haar serie '
Downtown East Side' laat niet alleen prachtige foto's zien van een minder prachtig deel in de wereld maar zij heeft ook kleine stukjes achtergrond informatie bij al haar gefotografeerde mensen toegevoegd op
haar website.
Hier een aantal foto's uit de serie Downtown East side.